De Derde DagMet zwaarbewolkt weer vertrok ik vanmorgen uit Moerdijk, na een kwartier het regenpak al aan, de lucht zag er uit of het in dagen niet droog zou worden. De wind woei weer lekker uit het zuid-westen, voor de kenners de wind was dus pal tegen. Vanmorgen zat het ook al niet mee, toen ik onder de douche stond was de douche buiten ook opengedraaid en mijn ingepakte spullen stonden lekker nat te worden. Snel de boel onder het afdakje, kopje koffie voor het vertrek gezet en jawel hoor daar was Marianne aan de telefoon, het laatste telefoontje voorlopig in Nederland, dus een uitgebreider goedemorgen dan dat ik gewend was, de wereldpolitiek werd even doorgenomen eveals de weersverwachting, gevolgd door het plaatselijke nieuws. Toen het gesprek beeindigd was, mijn koffie op, was het even droog en dus op weg naar Breda.
Op de fiets ga je dwars door de stad en je komt op plekken waar je met de auto niet komt en zelfs als het marktplein wordt omgebouwd tot een grote bierstube en zonder eieren hebben we geen lol, rij je er dwars door heen, van alle kanten word ik goedemorgen gewenst in mijn imposante regenpak en krijg nog net geen biertje aangeboden, zeker te vroeg!. In een rustiger straatje even gestopt om bij Appie Heyn de laatste boodschappen te doen en jawel de buurt is uitgerukt er zijn daar nog vrouwen die niet werken voor geld en dus alle tijd hebben om de fiets te bewonderen en o!!! ah!!!! roepen als ik ze vertel alleen naar Sanrtiago te fietsen, ze zijn diep onder de indruk van mijn verhaal en de wijze raad is niet van de lucht, je ziet ze denken maar als ik vertel dat ik vanmorgen om zevenuur mijn vrouw al uitgebreid gesproken heb, druipen diverse niet onaardige vijftigers af. Ik wordt nog door een groot aantal uitgezwaaid en zelfs de Appie medewerkers zijn naar buiten gekomen om te zien waar hun klanten mee bezig zijn. Uiteraad wuiven zij ook driftig mee, dat doe je toch voor een klant.Na Breda volg ik de Mark een klein riviertje dat van Nederland over de grens loopt, of omgekeerd, ik kom daar de eerste perlgrims tegen een echtpaar uit Naarden, al fietsend een leuk gesprek met de vrouw, de man blijft wat achter. Zij vertelt enthousiast over de tocht die zij in gedeelten gaan rijden. Met de trein zijn zij naar Haarlem gegaan, v andaar in dfrie dagen naar Breda gefiets waar zij vanmorgen vertrokken zijn, zij heeft een hernia en weet niet of zij zelfs een gedeelte van de tocht wel vol zal houden, zij is verrukt over mijn tocht, dat zou mijn man ook wel willen zegt zij. Midden in haar zin vliegt een fazant over en zij roept verrukt “oh!!!! kijk een fazant” en vervolgt haar verhaal. Even later zie ik het echtpaar weer bij een heel oude kapel in Galder, de kerk wordt schoongemaakt en we mogen binnenkijken, een mooie kleine kapel. We kunnen een stempel halen bij de beheerder in het dorp voor ons Jacobus paspoort. De beheerder is gelukkig thuis en gaat m et ons mee terug naar de kapel qwant daar hoort de stemoel bewaard te blijv en even later zien de schoonmaaksters ons terug en krijgen wij stempels en worden er diverse kiekjes gemaakt. Het echtpaar heeft al zes stempels terwijl dit mijn tweede is, de eeste kreeg ik, nu ja moest ik halen in de grote kerk van Haarlem,met prachtige afdrukken. Zij hadden twee stempels van hun thuiskerk en waren met de zegen weggezonden zo vertelden zij en zij hadden srtempels uit kerken die nu voor andere doeleinden gebruikt werden en die ik overgeslagen had omdat ik het een beetje genant vond om in een kerk waar heden ten dagen computers verkocht worden een stempel te gaan halen.
De tocht eindigde vandaag in Viersel op de hoogte van Antwerpen, ik heb nog verschillendde Santiago gangers gezien maar nog geen echte, iedereen deed maar een stukje
De Derde DagMet zwaarbewolkt weer vertrok ik vanmorgen uit Moerdijk, na een kwartier het regenpak al aan, de lucht zag er uit of het in dagen niet droog zou worden. De wind woei weer lekker uit het zuid-westen, voor de kenners de wind was dus pal tegen. Vanmorgen zat het ook al niet mee, toen ik onder de douche stond was de douche buiten ook opengedraaid en mijn ingepakte spullen stonden lekker nat te worden. Snel de boel onder het afdakje, kopje koffie voor het vertrek gezet en jawel hoor daar was Marianne aan de telefoon, het laatste telefoontje voorlopig in Nederland, dus een uitgebreider goedemorgen dan dat ik gewend was, de wereldpolitiek werd even doorgenomen eveals de weersverwachting, gevolgd door het plaatselijke nieuws. Toen het gesprek beeindigd was, mijn koffie op, was het even droog en dus op weg naar Breda. 
Op de fiets ga je dwars door de stad en je komt op plekken waar je met de auto niet komt en zelfs als het marktplein wordt omgebouwd tot een grote bierstube en zonder eieren hebben we geen lol, rij je er dwars door heen, van alle kanten word ik goedemorgen gewenst in mijn imposante regenpak en krijg nog net geen biertje aangeboden, zeker te vroeg!. In een rustiger straatje even gestopt om bij Appie Heyn de laatste boodschappen te doen en jawel de buurt is uitgerukt er zijn daar nog vrouwen die niet werken voor geld en dus alle tijd hebben om de fiets te bewonderen en o!!! ah!!!! roepen als ik ze vertel alleen naar Sanrtiago te fietsen, ze zijn diep onder de indruk van mijn verhaal en de wijze raad is niet van de lucht, je ziet ze denken maar als ik vertel dat ik vanmorgen om zevenuur mijn vrouw al uitgebreid gesproken heb, druipen diverse niet onaardige vijftigers af. Ik wordt nog door een groot aantal uitgezwaaid en zelfs de Appie medewerkers zijn naar buiten gekomen om te zien waar hun klanten mee bezig zijn. Uiteraad wuiven zij ook driftig mee, dat doe je toch voor een klant.Na Breda volg ik de Mark een klein riviertje dat van Nederland over de grens loopt, of omgekeerd, ik kom daar de eerste perlgrims tegen een echtpaar uit Naarden, al fietsend een leuk gesprek met de vrouw, de man blijft wat achter. Zij vertelt enthousiast over de tocht die zij in gedeelten gaan rijden. Met de trein zijn zij naar Haarlem gegaan, v andaar in dfrie dagen naar Breda gefiets waar zij vanmorgen vertrokken zijn, zij heeft een hernia en weet niet of zij zelfs een gedeelte van de tocht wel vol zal houden, zij is verrukt over mijn tocht, dat zou mijn man ook wel willen zegt zij. Midden in haar zin vliegt een fazant over en zij roept verrukt “oh!!!! kijk een fazant” en vervolgt haar verhaal. Even later zie ik het echtpaar weer bij een heel oude kapel in Galder, de kerk wordt schoongemaakt en we mogen binnenkijken, een mooie kleine kapel. We kunnen een stempel halen bij de beheerder in het dorp voor ons Jacobus paspoort. De beheerder is gelukkig thuis en gaat m et ons mee terug naar de kapel qwant daar hoort de stemoel bewaard te blijv en even later zien de schoonmaaksters ons terug en krijgen wij stempels en worden er diverse kiekjes gemaakt. Het echtpaar heeft al zes stempels terwijl dit mijn tweede is, de eeste kreeg ik, nu ja moest ik halen in de grote kerk van Haarlem,met prachtige afdrukken. Zij hadden twee stempels van hun thuiskerk en waren met de zegen weggezonden zo vertelden zij en zij hadden srtempels uit kerken die nu voor andere doeleinden gebruikt werden en die ik overgeslagen had omdat ik het een beetje genant vond om in een kerk waar heden ten dagen computers verkocht worden een stempel te gaan halen.
De tocht eindigde vandaag in Viersel op de hoogte van Antwerpen, ik heb nog verschillendde Santiago gangers gezien maar nog geen echte, iedereen deed maar een stukje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten