De Aanloop

In het najaar van 2006 ontstond er een idee bij mijn zwager om te gaan fietsen naar Santiago de Compostella. Dit was eigenlijk een jeugddroom van hem.
Hij had fietservaring; in zijn jonge jaren was hij een keer naar Bordeaux gefietst. Tijdens de tocht met vrienden hadden zij in hun overmoed een dagtocht gemaakt van 180km. Een ware prestatie, zij het niet dat zij de volgende dag reeds bij vijftig km volledig uitgeput waren. Een goede les voor onze tocht.
Mijn ervaringen berusten vooral uit de afmattende tochten met Harry Klop (mijn vader), die mij en mijn oudere broer Kees voortjoeg over de fietspaden langs Voorburg, Gouda, een tussenstop in Oudewater (wat een naam hé voor zo'n plaatsje, het lag inderdaad aan het water of dit oud was konden wij niet zeggen, dorst hadden we altijd wel) voor de limonade uit een flesje in een glas, bijzonder was dat voor ons!! Door naar Utrecht,de Bilt waar we Pa zijn zus Mien even aandeden en opzochten en voort over de veluwe richting Harderwijk of Ede. Beentjes op en neer en trappen maar en als het niet snel genoeg ging werden we in onze nekvel gegrepen en voortgestuwd, een boer vertelde dat het nog een stief kwartiertje was naar onze bestemming; driekwartier dus! Op naar de vakantiewoning, van hout, een gezamenlijke keuken twee persoons stapelbedden met strozakken, die we vergeten waren in te springen waardoor je er 's nachts uitrolde en als je boven sliep met een klap op de houten vloer terecht kwam. Je werd altijd weer opgehesen en half bewusteloos weer op de bolle matras gelegd, op naar de volgende klap van een klop! Mogelijk dat verschillende klops van de klap een flinke klop hebben overgehouden.
Tijdens dergelijke vakanties werden we flink uitgelaten, uiteraard fietsend, heuveltje op en af en jawel hoor Harry weer met zijn uitspraak; beentjes op en neer! Je kon er op wachten je blauwe nek werd nog een beetje bijgekleurd.
Er werden volop bramen of bosbessen geplukt in het bos voor de jam, gevoetbald en geravot, om 's avonds na het eten onder de koude pomp buiten gewassen te worden en even langs het hokje te gaan met een gat in het midden voor onze behoeften. We liepen voor op de Fransen met onze gaten toiletten. Aldus afgepijgerd vielen we binnen de kortst mogelijke tijd in slaap. Zo werd het fietsen ons met de paplepel ingegoten en toen mijn zwager vroeg of ik mee ging naar Santiago, hoefde ik daar niet lang over na te denken. BEENTJES OP EN NEER!!!!!!!