Dag 32 en dag 33 Donderdag 11 september en vrijdag 12 september 2008
Aan het einde van de vorige dag heb ik een camping 2 km buiten Santiago gevonden, tentje opgezet en teruggereden naar Santiago, lekker gegeten en nog wat door de stad gedwaald.
Het is heerlijk om op te staan en niets te hoeven en alle tijd te hebben en te bedenken wat ik vandaag ga doen. Allereerst lekker ontbeten in het restaurant van de camping, wat op internet bezig geweest en op mijn fiets gestapt. Ik kwam een kapper tegen, het was hoogst nodig, dus naar binnen gestapt en duidelijk gemaakt wat ik wilde, de kapster was nog met een klant bezig dus ik kon gaan zitten. Tijdens het knippen had de kapster en de klant een hevige discussie en zover als ik het kon volgen over Moslims, Joden, Palestijnse, Marokkanen, Islamieten, Hindoestanen en noem maar op. Het ging er vaak fel aan toe tussen de kapster en de klant en af en toe zei de een tegen de ander dat er even geluisterd moest worden, hetgeen ook gebeurde. Ik zat daarbij en kon half het gesprek volgen, de kapster was klaar met knippen en ging het haar van de klant wassen, de discussie ging maar verder, na het drogen en modelleren nog steeds discussie, van mij mochten ze wel even opschieten, echt Hollands tijd is geld en zo werkt dat daar niet. Eindelijk ze gingen afrekenen maar de discussie ging nog steeds door, ik dacht ik ga weg dit wordt helemaal niets, dit gaat nog uren duren, ik hoorde naast de discussie het hevig regenen buiten en heb me maar even bedacht voor ik zou reageren en opstappen, ik zat per slot van rekening lekker droog. Uiteindelijk ging de klant goedgemutst de zaak uit, hij had voldoende aandacht gehad en ik kon in de stoel plaatsnemen, lekker kort, met het mes, de schaar of het scheerapparaat, ik kon kennelijk kiezen, het scheerapparaat en het mes zag ik niet zo zitten en de voor schaar gekozen. Met een brede glimlach ging de kapster vlot aan het werk, we hebben niet gediscussieerd kennelijk had zij haar kruit verschoten en binnen de kortste tijd werd ik keurig geknipt voor 7euro, niet te geloven.
De dag verder in Santiago doorgebracht, ticket voor het vliegtuig gekocht, morgen vlieg ik om 9.40 uur naar Madrid en om 12.30 naar Amsterdam waar ik om 14.45 aankom. Raar gevoel dat het zo ineens afgelopen kan zijn. De fiets kan ook mee met het vliegtuig.
Ik heb mij Kompostulaat gehaald en mijn stempelkaart laten aftekenen dat ik de tocht naar Santiago volbracht heb.
De kerk en Santiago uitgebreid bekeken mooie kerk, veel verkeerloze straten in de binnenstad, leuke winkeltjes en koffiehuizen, restaurantjes, noem maar op. Een stad waar je wat kunt beleven en toen vond ik het welletjes, veel is op het toerisme gericht en past niet geheel bij een bedevaarttocht.
Naar de camping gegaan en de boel uitgezocht, weggegooid en ingepakt zodat ik morgenvroeg kan vertrekken.
Op de camping in het restaurant een heerlijk laatste afscheidsmaal gegeten, en zowaar zaten in mijn buurt een Brabants en een Vlaams (Belgisch) stel te eten en toen zij merkten dat ik Hollander was werd ik snel bij het gesprek betrokken. De Brabander had met vrienden al een keer naar Santiago gefietst in 13 dagen, ik schrok van de snelheid en dacht dat ik echt gekropen had. Maar dat bleek niet het geval, hij en een vriend zijn op de racefiets geweest, de andere twee vrienden met de camper, het eten en de slaapplaatsen werden door de capper bestuurders geregeld, ja zo kan ik ook in 13 dagen Santiago bereiken. Toen ik over mijn tocht, alleen en met tent, eigen eten koken vertelde, was er veel waardering en felicitaties, het werd wel een prestatie gevonden. De gezellige avond vloog om met praten over de tocht, de Nederlandse en Belgische politiek en toen mijn twee zoons nog belden was de avond compleet.
De nacht schrok ik om 03.00 uur wakker, ik dacht mij verslapen te hebben, gelukkig niet. Daarna een hond die niet op kon houden met blaffen en andere honden die het geblaf beantwoorden en ik was erg wakker. Om vijfuur opgestaan, voor het laatst de tent opgebroken, ingepakt alles op de fiets gebonden en om kwart voor zes op weg gegaan naar het vliegveld. De weg daarheen was mij wel uitgelegd, zo'n twaalf kilometer fietsen maar er waren geen duidelijke borden, wel was het nog flink donker, het begon te miezeren en heuveltje (nu ja "tje", ik schijn er aan gewend te raken)op en af. Geen spoor te zien van het vliegveld, ik wordt wat onzeker, als ik weer een heuvel overga ligt het vliegveld gelukkig voor mij, opluchting. Nu de fiets nog zien mee te nemen, de vertrekhal in en ja hoor er staan nog twee fietsers een fiets in te pakken. Ik kan een kartonnen doos kopen op het vliegveld, de fiets moet gedemonteerd worden (kleiner gemaakt, dus trappers er af, stuur demonteren, voorwiel en spatbord verwijderen en dan past de fiets precies in de doos, een heel gepruts en vieze handen, maar het lukt. De fiets en bagage op de band, te zwaar aan gewicht, ik wordt aangeraden een tas met de hand mee te nemen in het vliegtuig en dan is het gewicht ineens goed, raar eigenlijk.
De vluchten lopen voorspoedig. Ik ga van een warm en zonnig Spanje over naar een koud en nat Nederland, wat een overgang.
Maar een ontzettend warm welkom van mijn trouwste supporter Marianne die mij met een brede glimlach op staat te wachten.
Weer thuis, het is goed, ik heb een geweldige tocht gehad en heel veel beleefd in de afgelopen weken. Leuk alle supporters die mij in gedachten en in woorden hebben laten weten mij te volgen en mij hebben aan gemoedigd bij deze tocht, bedankt het was hartverwarmend.
Dirk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten