Dag 18

Dag 18 28 augustus 2008

Het was vanochtend nog schemerig om half zeven toen ik opstond, maar de lucht zag er goed uit en het zou weer mooi weer worden. Om achtuur reed ik weg bij camping in Cadillac, het ging voortvarend door bossen en over vlakke wegen met de wind in de rug. Heerlijk de lucht van de bossen, het doet m ij aan de veluwe denken maar het is frisser hier niet zo bedompt, of de invloed van de zee merkbaar is. Zo kan je gemakkelijk een stuk wegfietsen, om 12.00 uur had ik er al 50 km opzitten, dat was een tijd geleden dat ik dit gepresteerd had. Dus ik besloot te lunchen in het eerstvogende dorp, een aardig restaurant met een Nederlandse eigenaar, erg vriendelijk en gezellig. Een lekkere plate du jour gegeten ik kon er weer even tegen. Om drieuur gestopt op de camping in Labourheyre, ik zit nu zoń 70 km van Dax mijn bestemming morgen waarna ik zaterdag en zondag door de pyreneëen hoop te trekken, Spanje in, voor het laatste traject van zo'n 1000 km.
Het echtpaar rokje en vouw in de broek is ook weer gearriveerd, zij hebben weer het zelfde patroon als gisterenavond, even een klein praatje kon er nog net af.

Vandaag nog al wat paarden tegengekomen doet mij denken aan de groepen wilde paarden die je in de Cevennen tegen kunt komen. De hengst meestal staand op een heuvel de omgeving te obsderveren, de merrie controleert de groep. De veulens, jonge merries en hengsten hebben elk hun eigen plek in de groep. Als er weer verder getrokken wordt stuurt de merrie met haar kop tegen de kont van de hengst om de richting aan te geven waar de groep heen moet en houdt tegelijker tijd de groep in het oog. De hengst verdedigt de groep tegen andere hengsten die willen binnendringen, tegen andere groepen of hengsten uit de groep die de leiding willen overnemen. Kunt u zich voorstellen wat er gebeurd als de merrie de leiding over gaat nemen of de hengst zich gaat bemoeien met de interne organisatie van de groep....... Onrust, wanorde, onveiligheid, chaos. Dit kun je ook vaak terug zien bij organisaties als de taken niet goed verdeelt zijn in extern en intern of in gezinnen waar het zelfde voor geldt.
Bij de Kloppen was het in ieder geval duidelijk wie de hengst en wie de merrie was!!!!
Ook nadat ik was vertrokken uit de kudde, kwamen pa en ma vaak op cruciale momenten even helpen met behangen, vaak de naaimachiene in de kofferbak omdat maj wel wist dat er bij een nieuw huis gordijnen moesten worden genaaid, of om even op de kleinkinderen te passen. Haar rol in haar leven is de zorg geweest, voor broers en zussen als haar moeder het niet trekt, zorg voor haar eigen kinderen en soms ook nog van anderen en als de kleinkinderen komen is weinig haar teveel. Ze kon het zorgen niet laten en waar te voorstond zei mijn vader altijd dat is niet goed.
Als ik zo op de fiets zit en aan haar terug denk, vind ik het nog steeds jammer dat zij zo vroeg weg is gegaan, er branden wat tranen achter mijn ogen, nog steed mis ik haar, ik hield van haar zoals zij was en op het laatst pakte zij mijn hand zag dat ik het moeilijk had met haar vertrek en zei “we hebben het toch goed gehad met elkaar”

Mijn jongste “Heytse” broertje zou zeggen,”niet te veel omkijken Dirk en niet te veel vooruit, krijg je alleen maar problemen mee. Geniet maar een beetje van de dag vanvandaag daar heb je je hande aan vol, en gelijk heb je Gert maar er zijn verschillen. Jij mag van geluk spreken dat je met de appelmoes cultuur bent grootgebracht, happen en het glijdt zo door je keeltje en het is nog lekker ook, hoef je niet bij na te denken. Ik ben met de papculktuur grootgebracht dat is heel andere koek daar moet je over nadenken.