Dag 20

Dag 20 30 augustus 2008

Ik reed in schitterend weer, heuveltje op en heuveltje af. Puf, puf, hijg, hijg, het was zwaar vandaag, de combinatie van het warme weer en heuveltje op en af. Na het zoveelste heuveltje had ik het gehad, mijn hart ging als een rikketik te keer, de benen wilde niet meer en toen ik een stukje grasland zag heb ik een poosje naar de lucht liggten te kijken. Heerlijk en een halfuurtje zo te liggen. Daarna ben je weer het ventje en kan je de heuveltjes weer aan. Om 16.00 juur na een tocht van 80 km kom ik aan in Saint Jean Pied de Port, het is de oude verzamelplaats voor pelgimgangers voor zij de heuvels in en overgaan naar Spanje, momenteel is het een erg touristen oord dat door veel pelgims niet erg aantrekkelijk wordt gevonden.


Morgen zal ik ook de bergen van de pyrineëen proberen te nemen zo'n tocht van 33 km naar 1200 mtr. hoogte, 8 a 9 % klimmen.
Vannacht ben ik aan het spoken geweest, om half twee schoot ik wakker ik dacht dat het al morgen was en ik had lekker geslapen, maar het was de kramp in mijn benen die mij wakker gemaakt had, zo'n kramp dat ik de tent uitgevlucht ben en in het natte gras ben gaan lopen, na een half uurtje was de kramp weg en ben ik opnieuw gaan slapen, om vieruur weer wakker geschoten, weer dacht ik dat het morgen was, maar helaas ik moest nog even wachten, dus nog lekker even blijven liggen tot zeven uur.

Gisterenavonmd zat ik voor mijn tent en zag over het water een verkeerspleintje, een oudere man stond op de stoep, zette een been op de straat en trok het been weer terug, hij drentelde wat met een been trekkend over de stoep, keek alle richtingen uit en zette weer een been op de straat, ook deze werd met moeite teruggetrokken, het mannetje bleef maar naar links en rechts kijken, zette toen een been en daarna zijn tweede been op straat, hop weer trekkebenend de srtoe op en daar stond hij weer naar links en rechts te kijken, het geheel verveelde mij wat en mijn aandacht werd afgeleid, tot ik opeens piepende remmen hoor, ik zie het mannetje naar de overkant schieten en auto's remmend tot stilstand komen, het mannetje kijkt verdwaasd om zich heen, steekt de straat weer over en stapt in een aankomend busje en rijdt wegt, even later is de straat weer leeg.
Ik lig nu in mijn tent naar het onweer te luisteren, ik heb heel snel afgegeten want mijn tent stond nog open en spullen buiten, dat was niet erg prettig met zo'n dreigende lucht, het6 regent mu flink dus net op- tijd terug. Ik hoop dat het morgen na het onweer iets frisser wordt...., zou wel lekker zijnj de berg op!