Dag 7

Dag 7 Zondag 17 augustus 2008

Had ik gisteren maar niets over het coutryfestival gezegd, het was een ramp, maar goed dat ik mijn laarzen en couwboyhoed niet bij mij had. Muziek uit een paar boxen die denderden over de camping, heel de camping was uitgerukt en de Fransen vonden het voortreffelijk. Er was zelfs familie voor overgekomen De dansgroep kon een paare pasjes links,rechts, naar voren en naar achteren maken, de achterkanten waren niet om aan te zien, over de voorzijde zullen we het maar niet hebben, de leeftijden waren van rond de jaren 60 een echt aantrekkelijke groep die zich het biert goed liet smaken. De muziek denderde tot na 24.00 uur over de camping, dus voor een rustzoekende fietsvanaat was dit niks. Toen ik de camping wat nader bekeek zag ik aardige gehaakte gordijntjes, kaboutertjes in aangeharkte tuintjes die met palstic hekwerk waren afgezet, ook de bloempotten waren veelvuldig aanwezig, ik kon niet goed zien of er echte of kunst planten inzaten. Als ik van te voren beter gekeken had was ik hier niet neergeploft maar had ik rustig nog 30 kilometer doorgepeddeld. Maar ja als je het een dagje rustiger aandoet ben je niet zo scherp meer, goede les voor de volgende keer.
Ondanks alles was ik om 06.00 uur wakker en ben de tent uitgesprongen ik wilde weg van dfeze camping en ook van deze plaats, om zes uur sloeg dfe kerkklok zes slagen, heel normaal dus, even later herhaalde de klok de zes slagen en om zeven uur sloeg de klok met een tussenpauze van vijf minuten drie keer zeven slagen. Ik dacht hier heb je geen wekker nodig om zes uur wordt je wakker en je kunt je nog deen keer omdraaien en om zeven uur twee maal. Rare jongens die Fransen, zouden ze hiert nog geen wekker hebben uitgevonden.
Ik op de fiets om half acht, het was wat bewolkt dus niet alles was kletsnat van de kou, ik was blij de camping te kunnen verlaten en zat vrolijk fluitend op mijn fiets de eerste pittige heuveltjes te belimmen, werkt erg goed op je nuchtere maag moet ik zeggen zo naar boven sjouwen. I(k was zo'n halfuurtje onderweg en rij langs een bosje bomen komt er plotseling een briesend paard in vollegalop recht op mij afstormen, ik schrik geweldig donder haast van mijn fiets en het paarsd gaat schuimbekkend en hinnekend op zijn achterste benen staan en kijk zeer dreigend. Ik heb het niet meer totdat ik mij realiseer dat er een hek tussen mij en het paard is en ik enigzinzs opgelucht een hap adem neem, zou het hek het wel houden? Ik zet maar even aan en als ik bijna boven aan de heuvel ben en even achterom kijk zie ik het paard mij nakijken met een blik in de ogen van jou zou ik nog wel een tegen willen komen maart dan zonder hek! Vermoedelijk is het paard ook geschokken van mij toen ik opeens door de bocht kwam.


Het was vandaag kerkendag, eerst heb ik de kerk van St. Quentin bezocht, een kerk uit de twaalfde eeuw. Tijdens de Franse revolutie is de kerk en zijn veel meer kerken en kloosters leeggeroofd. Dit stukje geschiedenis ken ik niet, kennelijk is daar bij de Franse revolutie net zo'n soort beeldenstorm geweest als in Nederland na de Spaanse tijd. De kerk was uitermate sober maar daardoor wel mooi omdat hij zo oud was en nog enkele gebrandschilderde ramen had. Door naar Noyon dwars door het Franse heuvellandschap, weer veel korte en lange klimmen en afdalingen, de spieren werden weer behoorlijk getest. Af en toe donkere dreigende wolken maar door de wind dacht ik dat ze wel zouden overdrijven. De wolken dachten daar kennelijk af en toe anders over en bleven wachten tot ik er onderdoor reed, gelukkig spaarden ze mij met veel regen. In Noyon een imposante kmerk met twee grote vierkante torens, een goed onderhouden kerk die de moeite van het bezichtigen waard was.

Als ik zo in deze kerken rondloop moet ik vaak denken aan onze kerkgang en dan vooral vroeger in de Westdui
nkerk te Den Haag. Wij hadden het niet zo op kerkdiensten, ze duurden lang en waren saai en de dominee begrepen we vaak ook niet. Ik zat altijd maar een beetje te draaien en het liefst te spelen met een steen die ik in mijn zak had meegesmolkkkeld naar de kerk, We werden op zondag in onze zondagse kleren gestoken, witte bloes, soms met stropdas, korte broek, kniekousen en leren schoenen van Boussard een dure schoenenwinkel waar mijn vader met ons schoenen ging kopen omdat hij goede schoenen belanrijk vond. Zaterdags gingen we dan in de teil in de keuken en werden we afgeschrobt (douce of badkamer hadden we niet) in schone pyama gestoken en kregen we schoon ondergoed voor de komende week. Het was altijd een hele happening in de teil te gaan, de keuken stond onder de stoom van het water dat gekookt werd, u raad het al een gijser hadden we ook nog niet, en stond blank als vier of vijf klopjes in de teil waren geweest. Het was altijd een heel gedoe wie het eerst mocht. Maar ik had het over de kerk en mijn steen die steenvast werd afgdepakt als hij opgemerkt werd, want soms liet ik hem glippen en dan rolde de steen over de houten kerkvloer wat een aan tal rode gezichten en boze blikken opleverden. We werden zoetgehouden met peperem unt waar je niet op mocht kouwen maar alleen zuigen een hele uitdaging dus. Ik herinner mij avondmaalsdiensten waar de volwassenen aan het avondmaal gingen en en zo'n zeven a acht tafels werden gehouden om alle kerkgangers aan tafeklte kunnen uitnodigen. Een dienst duurde vaak meer dan twee en een half uur. Zo dit was over de kerken ik zal er wat foto's bij doen dan krijgen jullie een indruk van wat ik gezien heb. Ik zit sinds 16.30 uur mooie tijd he na 100 km gefietst te hebben. op een campin aan het water, maar daar morgen meer over

Groeten

Dirk