Dag 22

Dag 22, 1 september 2008

Ik ben drie weken onderweg en heb ruim 1800 km afgelegd.

Vanmorgen naar Pamplona gereden, lastig om de weg weer terug te vinden, ik zat ruim 3 km van den route af. En een stad is al lastig om te rijden, ik merk dat ik mijn richtingsgevoel kwijt ben en als ik niet goed oplet volkomen de verkeerde kant op zou gaan. Pamplona is best een grote stad met een stadsmuur, een kasteel en natuurlijk kerken. De grote kerk in de binnenstad kon ik na enig zoeken vinden, hij lag midden in een woonwijk, de straatjes daaromheen waren smal, de huizen hoog, het geheel met balkonnetjes had meer een sfeer van Italië dan van Spanje, ik miste alleen nog de waslijnen in de straatjes, ook de opengebroken straten en eenrichtingsverkeer waren volop aanwezig!

De kerk; voor de kerk op het plein stond een bekende bepakte fiets, de brabander was er dus ook, ik had hem gisteren in de pyreneëen ontmoet na het beklimmen van de hoogste berg, een aardige man, wat druk in zijn praten maar bijzonder gezellig.

In de kerk was de mis bezig erg mooi werd er gezongen door een achttal kapelanen, priesters en misschien wel een kardinaal, er was ook een misdienaar die even later met het wierrookvat mocht zwaaien. In de kerk zat een viertal gelovigen, waarvan er twee tijdens de dienst een schriftlezing zouden doen, voor de rest een vijftal santiagogangers. Af te toe kwam er tijdens de dienst nog een aantal fietsers en belangstellenden binnen die ook weer de kerk verlieten. De dienst was in het Spaans dus voor ons niet te volgen. De kerk was heel erg mooi, groot en hoog met prachtige plafondversieringen, de dienstdoende priesters zaten achter een hek met een houten achterwand waarin stoelen gemaakt waren, de gelovigen zaten in de kerk voor het hek, er moet per slot van rekening onderscheid zijn. Omdat een aantal fietsers de dienst niet konden volgen waaronder ik en de brabander zijn we de kerk uitgegaan, omdat we een stempel wilden voor ons paspoort zijn we naar het naastliggende museum gegaan, gesloten, een man verwees ons naar deen ander deel van Pamplona. De brabander en ik voelden daar niet veel voor en wij besloten koffie te gaan dinken, erg lekkere en erg gezellig, broodjes erbij in het cafe geweldig en wat voor broodjes supper.

Gezellig geklestst, hij was een week later vertrokken als ik (19 augustus) en had in Frankrijk tochten gemaakt van 140 tot 160 km per dag, achteraf zegt hij dat hij te snel door Frankrijk is geraced omdat hij opzag tegen de pyreneëen, hij heeft er achteraf spijt van zo door gesjeesd te zijn. Zijn terugtocht staat gepland op 19 september dus hij heeft nog even de tijd en gaat vandaag een dagje Pamplona doen.


Na de koffie besluiten we nog even naar het museum te lopen om te kijken of het open is en we een stempel kunnen krijgen, wij hebben geluk. Hij krijgt zijn eerste kerkelijke stempel in Frankrijk heeft hij bij campings en gemeentehuizen stempels gevraagd en is verbaasd over mijn stempels van allerlei kerken in Frankrijk en nu ook in Spanje, hij zal de weg nu wel weten!!
We lopen teug naar de kerk en merken dat onze fietsen ingesloten staan achter het hek om het kerkplein, een Belgische vertelde dat zij de kerk niet meer inmochten, de kerk was gesloten tot de avonddienst en dan moesten de wiellrijders maar terug komen voor hun fietsen. Wouw, daar stonden we dan, we besloten terug te gaan naar het museum misschien konden zij ons daar helpen en inderdaad daar stond al een lachende suppoost die wel verwachtte dat wij voor de fietsen kwamen, even wachten en hij zou ons helpen. Na een minuut of vijf hadden wij onze fietsen weer en hebben afscheid genomen.



Ik door Pamplona, straten afgesloten, één richtings verkeer en druk, ik was compleet de weg kwijt, maar het lukt mij zelfs om in Spanje de weg te vragen en over een leuk plein te fieten waar allerlei geschilderde violen opgesteld staan, leuk als je zo door de stad zwerft, uiteindelijk de weg uit Pamplona gevonden en in een voorstadje de weg weer kwijt geraakt, ik terug weer opnieuw ik kon het niet vinden, ik zag dat ik via een klein omweggetje toch weer op mijn Spanje route terecht zou kunnen komen, dus maar doorgefietst, bergje op, bergje af, het zweet droop zelfs van de klep van mijn pet, erg zonnig weer en windje mee wat wil je nog meer daar heb ik zelfs wel een paar zweetdruppels voor over.
Door mijn omweg kwam ik wel langs een prachtig kerkje midden in het land, in mijn beschrijving stond dat deb kerk op maandag dicht was en ik trof ook een gesloten kerk aan, bij de voorkant tenminste, aan de zij kant stond een deur open ik had geluk. Het kerkje in het rond gebouwd met daarom heen een wandelpad afgezet met stenen bogen. Fraai om te zien, het kerkje binnen was klein maar mooi door zijn eenvoud, er speelde zachte muziek en er waren prachtige bloemstukken opgesteld. Zittend in de kapel waan de je in een sfeer dat er een proccesie van zingende monnikken om de kerk loopt. Een kapel waar je uren in weg kan dromen en dat zo midden in het land. Naast de kerk zie ik een pelgim bij een huis naar de tuin gaan, rugzak op de rug en twee teddyberen aan de rugzak ( jammer dat ik geen foto genomen heb), het blijkt een binnenplaats te zijn waar pelgrims kunnen rusten, water kunnen verversen en tot mijn vreugde is er ook een stempel aanwezig en kan ik mijn kaart voorzien van een bijzondere stempel van deze kapel.
Ik kom sinds ik in Spanje ben meer water plaatsen tegen voor pelgims om water te kunnen tappen, lekker koel!!
Ik zie veel pelgrims van allerlei leeftijden lopen en fietsen door dit land, het wordt gezellig en dat in begin september onder een schitterende Spaanse zon. Onvoostelbaar dat zoveel jonge en oudere mensen deze tocht vooral vanaf de Spaanse grens ondernemen.
Ik rij weer door een land dat een groot museum is, kerken uit het begin van de tweede eeuw zijn geen uitzondering, elke kerk of kasteel heeft wel een bijzondere uitstraling en het land is goot, wijds en ademt een sfeer die bij dit “schilderij” hoort. Kom, zie en geniet!!!!!!!!!!!!!!