Dag 25

Dag 25 donderdag 4 september 2008

Ik heb rdedelijk geslapen op de slaapzaal, voor nood is dit een alternatief, maar geef mij mijn tentje maar. Vroeg op de de eerste lopers zijn om 06.00 uur het bed uit en dat kun je merken, geluiden, lichten gaan aan en gerinkel van spullen. Dus ik ook maar het bed uit en rond zeven uur was ik gereed om te vertrekken, het weer is omgeslagen, harde wind net als gisteren en dreigende wolken. Op weg gegaan naar Burgos een stad die het bezichtigen waard is. Nog voor ik Burgos bereik is het aan het regenen. Alle zeiltjes weer te voorschijn gehaald en naar de Stad gereden, koffie gedronken het was nog niet erg droog. Dus naar de kerk, een prachtige oude en zeer grote kerk dus de moeite waard, wel entree betalen. Als ik mijn kerkelijk stempel ga halen sta ik ineens naast de Spanjaard waar ik gisteren een biertje mee gedronken heb, hij vindt het weer ook maar niets, maar gaat de kerk niet bezoeken er wordt te veel van Santiagogangers gejat zo weet hij mij te vertellen. Hij gaat wel een keer met zijn familie, dat zit er voor mij niet zo snel in dus ik besluit het risico te nemen en het is slecht wweer dus een onderkomen is welkom en ik hoop dat door het weer de dieven geen trek heb ben om naar buiten te gaan. Ik ben meer dan een uur in de kerk geweest, prachtig gebouw, mooi gerestaureerd en zelfs een Nederlandse handleiding en een speciale prijs voor pellegrino's. Als ik buiten kom regent het nog steeds en mijn fiets staat der nog. Niet echt lekker weer om door een stad te dwalen, heb ik er eindelijk tijd voor uitgetrokken om de stad te bezoeken, tref je dit weer aan. Na drie verschillende restaurants zonder internet en even zovele koppen koffie besluit ik te vertrekken. Het eerste uurtje rij ik door de regen, daarna wordt het droog en breek zelfs af en toe de zon door. Heuveltje op en af en het zoveelste bergje van 990 meter opgereden. Ik kom op een hoogvlakte en zie ik er één eenzame pelgrim loopt op een pad dat mijn weg kruist of ik zijn pad. De hele dag heb ik ze weinig gezien, onze wegen lopen uiteen, we groetten elkaar uitbundig en doordat onze wegen gelijk lopen en we op de vlakte zijn kan ik hem nog lange tijd zien gaan.
Na de vlakte volgde er een kilometers lange afdaling naar het dal en bijna onderaan snijd de weg door een ruïne van de San Anton, een bijzondere belevenis om zo door een kerk te fietsen, de muren staan nog overeind en zijn fotogeniek.


De kerk is altijd gebruikt om vermoeide en zieke reizigers op te vangen, ook nu nog is er een non aanwezig waarbij je even kan uitrusten, op verhaal kan komen en een stempel kan krijgten, op deze momenten vind ik het jammer dat ik de Spaanse taal onvoldoende beheers. Mijn tocht eindigt bij de camping en tevens auberge van Castrojeriz.