Dag 27

Dag 27, zaterdag 6 september 2008

Ik heb lekker geslapen in de auberge, er was een slaapzaal met zo'n 60 bedden er werden er ongeveer 15 beslapen, het was rustig, geen gesnurk, geen mensen die om de havenklap uit bed schoten, het licht ging om 22.30 uur uit en ook 's morgens deden de pelgrims erg zachtjes en gebruikten zaklampen om hun spullen te vinden, erg prettig. Er was zelfs met het ontbijt op mij gerekend, koffie en thee en een croissant lekker om de dag mee te beginnen. Het was door de bewolking vanmorgen om 07.00 uur nog donker buiten, ik heb rustig aan gedaan, mijn spullen en fiets konden binnen staan, ik had alles bij de hand. Om 08.30 uur vertrokken, het was droog, bewolkt en koud. Ik was blij mijn schoenen aan te heb ben en niet mijn sandalen.


Ik ben rustig weggepedeld, de wind was nog matig maar trok in de loop van de dag aan, gelukkig niet zo'n storm als gisteren, maar nog steeds de wind tegen. Het landschap is het zelfde als gisteren een hoogvlakte met vergezichten, in de loop van de dag verscheen het zonnetje, hartverwarmend. De contouren van de bergen achter Leon werden langzaam zichtbaar. Morgen verlaat ik de hoogvlakte en ga de bergen weer in, het laatste traject nog zo'n 300 km. Ik ben in Leon gestopt om 15.00 uur, kan ik de stad bezoeken, de auberge is op de tweede etage van een gebouw, er is geen camping in Leon, kleine functionele slaapkamers, vier a vijf bedden, ik moest wel al mijn spullen naar boven sjouwen er was geen berging. Lekker gedoucht en de stad ingegaan, helaas op zaterdagmiddag zijn de winkels gesloten.


Het was eind april over drie weken werd ik 7 jaar. Ik speelde op straat die opengebroken was voor de aanleg van een gasleiding of een riool. Dat is op die leeftijd wel interessant om te zien. Om twaalfuur binnenkomen het is etenstijd, ik wordt verwelkomt door het huilen (krijsen) van een baby, je hebt er een broertje bij zegt mijn vader, we mogen even in de wieg kijken en ik vraag waar komt die nu vandaan, “heb je de ooievaar niet gezien”, nee!!!!
Ik was 6 jaar op 3 december ik kom 's avonds verkouden uit bed, ik kom de kamer binnen die vol cadeautjes ligt, om wat water te vragen en aandacht natuurlijk. Ik wordt subiet de kamer uitgebonjoerd, krijg wat water en wordt weer in bed gestopt, zoek het maar uit, de ogen gingen niet open maar dicht.
Dat zelfde jaar op 5 december we zitten gezellig in de woonkamer, de spanning stijgt, er wordt op de deur gebonsd, een arm verschijnt om de hoek van de deur en werpt een hand pepernoten de kamer in en nog een paar handen pepernoten. Ik roep met verbazing,” dat is Kees”, “welnee” zegt mijn moeder “dat is Piet van Sint, Kees is even naar de WC”, even later komt kees van de WC en heeft geen pepernoten, zielig we delen met hem.
Als je jarig bent op de kleuterschool mag je aan je klasgenoten muziekinstrumenten uitdelen en dan mag je op de schouders van de juf die vrolijk voor de muziek spelende kinderen uithuppelt, drie rondjes door de klas en zij denkt dat ik dat leuk vind.
Rekenen vind ik gemakkelijk en val bij uitleg haast in slaap, taal is een ramp, ik zie de juffrouw nog voor mij, zij tekent een boomstam op het bord, een grote plus er achter en een t (stam plus t, zegt ze daar nogmaals extra achteraan). ik snapte er niets van, wat heeft een boom nu met taal te maken, aap, noot, mies begreep ik wel.
Het gekke is dat er nooit een probleem van gemaakt is, zowel thuis als op school werd daar niet expliciet over gesproken en als ik met mijn rapport thuis kwam kreeg ik een zelfde bedrag voor mijn rapport als mijn broer Kees die waarschijnlijk met een heel andere cijferlijst thuiskwam dan ik.
Wat mij nog steeds verbaasd is dat niemand van de leerkrachten of mijn ouders op het idee kwamen dat ik wel eens zaken niet begreep en dat ik misschien een beetje extra uitleg nodig had gehad.
Ik werd zeven, ik kreeg voor mijn verjaardag als cadeau een boek, van mijn broers een boek, van mijn opa en oma een boek, van mijn tantes en ooms een boek, van de buurvrouw een boek, aan de eind van de avond was ik begraven onder de boeken, ik had liever wat om mee te spelen gehad, maar duidelijker kon het niet gezegd worden, mijn broer kon al lezen toen hij 4 jaar werd!! Ze dachten denk ik dat ik wel van lezen zou gaan houden!!
Ik was blij toen ik de lagere school kon verlaten en lekker naar de ambachtschool om een vak te leren en bakker te worden. Daar was niet veel aan want ik hielp zaterdags de bakker al met de broodwijk en schoonmaken van de bakkerij.
Had ik even pech, in het jaar dat ik naar de ambachtschool ging werd het LTS en er werd voor het eerst een algemeen vormend jaar ingevoerd, was goed voor de algemene ontwikkeling. Ik heb me er wederom doorheen gesleept.

Waarom zag ik niet wat ik moest zien, was ik naïef, onoplettend of lette ik wel op maar op andere dingen. Waarom accepteerde ik dingen die duidelijk anders waren. De volwassenen in mijn omgeving accepteerden mij kennelijk zoals ik was, met mijn mogelijkheden en onmogelijkheden, knap hoor!!!!!! en ik kennelijk hen, wat ook knap was!!!!!!!!