dinsdag 9 september 2008

Dag 28


Dag 28, zondag 7 september 2008

Ik heb vannacht geslapen in de auberge van Leon, met vier jonge knapen op de kamer. De één lag om drie uur 's middags al in bed en die heb ik er eigenlijk niet zien uitkomen, de andere drie jongens gingen een uur later naar bed dan ik, zo rond 11.00 uur, deuren open deuren dicht, ze waren duidelijk aanwezig en lagen ze eindelijk op bed dan was er wel weer één die er even uit moest en daar wordt je niet echt vrolijk van en van slapen komt dan niet veel. Uiteindelijk was ieder in bed en leek te slapen, toen ben ik ook in slaap gevallen. Vanmorgen was ik om 6.45 uur wakker en dacht laat ik er een vrolijk dagje van maken en ben eruit gegaan, de rest lag nog heerlijk te slapen en ik heb de deur maar een paar keer open gedaan, de deur open laten staan zodat ik wat kon zien met licht van de gang en al mijn spullen bijeen geraapt en vertrokken, gaf een goed gevoel. Ik had echter nog geen koffie gehad en zag nog geen cafés open, hé jammer, tot ik langs het station kwam en dat was gelukkig in werking, lekkere koffie met croissant, daar knap je van op. Het was koud vanmorgen en licht bewolkt. Ik wou dat ik handschoenen bij mij had gehad, was welkom geweest. De wind was matig dus ik kon wel lekker opschieten, rond tien uur kwam het zonnetje een beetje door en werd het warmer. Ik schoot lekker op en rond de middag was ik bij Astorga, mooi plaatsje met diverse kerken, er werden nogal wat diensten gehouden waardoor het wat moeilijk was echt in de kerken te kijken. Buiten het dorp was een mooie recreatieplaats en heb ik gegeten om vervolgens te gaan klimmen, kilometers lang. het landschap veranderde van vlak naar heuvelachtig met bebossing, bloeiende heide en goudgeel gras kwam ik regelmatig tegen, erg mooi om te zien en hoe hoger je steeg hoe weidser het uitzicht werd en hoe mooier de natuur overkwam.


Het is haast niet te beschrijven de rust, stilte de natuur het is een hele belevenis. Om 16.00 uur gestopt bij een auberge in het plaatsje Foncebadon op 14.25 mtr. hoogte, ik zit nu al hoger dan dat ik de Pyreneeën (1150 mtr.) overgegaan ben. Door de omgeving gaat het klimmen mij redelijk gemakkelijk af, morgen gaan we over de top 1500 mtr. en dan een stuk afdalen, we krijgen nog wat bergjes maar dit is de hoogste. Onderweg kom ik de enige fietsers tegen, een vader en een zoon, ze hebben minder bagage bij zich dan ik dus kunnen wat harder fietsen, als ik bovenkom zitten zij bij de waterplaats en ik krijg applaus en zij steken de duimen omhoog, kennelijk ben ik toch een beetje bijzonder.
De auberge ligt in een wat verlaten dorpje er wordt over geschreven dat je het dorp beter niet kunt binnengaan er leven alleen honden. Het dorpje is gelukkig wat veranderd, wat pioniers zijn er neergestreken, twee auberges en een restaurantje zijn geopend, en af en toe kom je een zwervende hond tegen ( ik bedoel een echte hond op vier poten met een staart).
Bij de auberge wordt ik verrast ik kan er 's avonds eten en 's morgens ontbijten, ik teken meteen in. Er zijn twee slaapzalen waarvan een op zolder, deze spreekt mij meteen aan, matrassen op de grond en lekker de ruimte het hoekje is nog vrij dus confisqueer ik dat meteen. Ik heb nog twee uurtjes voor we gaan eten, ik ga lekker buiten in het zonnetje zitten, geweldig tussen allerlei steenhopen boven op een berg en ik dommel bijna weg.



Het eten is een belevenis, een groep Zwitserse vrouwen (lopende pelgrims) openen de maaltijd met een lied, in het houten gebouw klinkt het erg mooi. We krijgen kaas, worst, ham wijn en water, om mee te beginnen, daarna een geweldige pan met paella, we eten met twintig man en er is ruim voldoende om twee keer op te scheppen, er komen ook nog schalen sla op tafel, geweldig en dat boven op een berg in een hondendorpje. De maaltijd wordt besloten met ijs, pudding of fruit. Mijn tafelgenoten zijn een Duitser, Oostenrijker en hoe bestaat het een Nederlander, we konden qua gezelligheid wedijveren met de Zwitsers, wij konden alleen niet zo goed zingen.


De Hollander (loper) was nog geen Nederlanders tegen gekomen bij zijn tocht en vond evenals ik het gezellig om ook in het Nederlands te kunnen praten. Aan het einde van de avond kwam ik nog met een Belg (Franstalig) die graag af en toe wat Nederlands spreekt, in gesprek over de Belgische politiek. Hoogst interessant. De Walen waren in België altijd de groep die het geld bezaten, zelfs de stoffenhandel was hoewel in Vlamingen gesitueerd, in Waalse of Franstalige handen, nu zijn de rollen wat omgekeerd, de Walen hebben geen industrie meer 9zwaar verouderd) en geen steenkool meer te verhandelen en zijn arm geworden, afhankelijk van de Vlamingen die omgekeerd altijd een dom volkje zijn geweest in de ogen van de Walen en afhankelijk waren van de Walen. Kunt u het nog volgen en nu zijn die Vlamingen nog rechtser dan rechts aan het worden. Wat een heerlijk volk, hoe krijg je het bij elkaar, het was jammer dat de Belg door zijn vrouw naar bed geroepen werd, ze vertrekken 's morgens vroeg om half zeven en vinden het prachtig om het licht te zien opkomen, daar hebben ze wel een korte nachtrust voor over. Ik moest even denken dat de Waal het uit zuinigheid deed!!!!!


Geen opmerkingen: