Dag 29

Dag 29, maandag 8 september 2008

Hoi lezers vandaag ben ik vier weken onderweg en heb zo'n 2300 km gereden, ik zit aardig op schema, nog een 300 km schat ik naar Santiago.
Ik heb lekkere geslapen, één loper ging om 05.45 stilletjes de trap af en ik was om 07.00 uur de tweede, lekker ontbijt musli en geroosterd brood (helaas geen appelmoes). Om half acht zit ik op de fiets het is koud, maar de zon komt als een rode bal boven de bergketen uit het ziet er naar uit dat mooi weer gaat worden.
Vanmorgen passeer ik Cruz de Ferro een ijzeren kruis op het hoogste punt van de tocht (1500 mtr.)
Bij het kruis leggen veel pelgrims een steen, zij laten een deel van hun last achter. Ik heb ook een steen bij mij en met het achterlaten van deze steen neem ik afscheid van een aantal gedachten, voornamelijk aan zaken die ik goed bedoeld had, maar anders uitgekomen zijn.



Het leven is net een wegenkaart die ik bij mij heb, je moet hem constant raadplegen en kiezen welke weg je gaat, de ene keuze sluit vaak (vele) andere mogelijkheden af, soms rij je verkeerd en kan je nog terugkeren en je “fout” goed maken.
Je merkt ook dat de grote en drukke weg die het recht lopen, vaak niet de beste weg is, hij is druk en je ziet weinig van de omgeving en je het hebt al druk genoeg met de weg.
De kleine en smalle weggetjes lopen vaak langs beekjes,slingeren zich door het landschap, door bossen en heide velden, voeren je over heuvels en bergen met vergezichten. Je hoeft daar niet zo op de weg te letten meer op de omgeving en je kan meer genieten het is er zelden druk.



Op deze manier kijk ik naar het leven als ik het druk heb kan ik gemakkelijk de verkeerde weg kiezen en kom je er te laat achter dat het mis is gegaan, soms onherstelbaar mis, dat is niet leuk en daar blijf je soms tijden mee zitten en als je terugdenkt aan je leven kom je een aantal van deze zaken tegen. Zonde van de tijd, zonde dat je niet verder gekeken heb dan je neus lang is, zonde dat je niet langer nagedacht hebt, zonde, zonde, zonde (begrijp je nu wat zonde is!!!!!!!!!!).







Geen mens is perfect, ik heb geleerd dat mensen zo geboren worden en ook zo sterven, als je daar van uitgaat kun je eigenlijk het beste de “brede” weg nemen, lekker doordrammen en niet omkijken wat je achter laat.
Ik zit niet zo in elkaar dat hebben jullie wel gemerkt, ik kijk af te toe en zeker bij deze tocht achterom en daarom laat ik mijn steen achter bij het kruis. Met daarin de zaken die minder goed zijn gegaan, op deze manier hoop ik deze zaken achter en los te kunnen laten.
De weg voert mij van de berg, een geweldige afdaling volgt, ik ben blij dat ik goede remmen heb, anders zou ik laag vliegen en de bocht niet kunnen halen. Na de afdaling door het dal gefietst, een aantal plaatsen volgt opeen, het is druk en weinig natuurschoon. Het dal heeft veel industrie, ik ben blij als ik er na de middag uit rij. Het pad van de lopers volgt de fietsers of omgekeerd hetgeen best gezellig is om elkaar af en toe tegen te komen, we gaan weer aardig klimmen, het dal is een bergketen geworden en de bergen staan dichter bijeen dan gisteren, de natuur is minder waar te nemen en als de lopers afslaan, fiets ik een groot gedeelte alleen naar boven en vraag ik me af of ik nog op de goede weg zit.


De weg is goed, alleen stil en minder natuurschoon dan gisteren, waardoor ik mindere afleiding heb en daardoor lijkt de weg zwaarder, het is ploeteren op de hellingen van 8 en 9 %. Uiteindelijk bovengekomen op zo'n 1100 mtr, blijkt er een feest in het dorp te zijn, de auberge is volledig bezet en ik kan nog een kamertje krijgen voor 48 euro in een pension. Dit vind ik te gortig en besluit uiteindelijk door te rijden naar een volgend dorp, ook alles vol dus het volgende dorp, ik stijg onderhand naar 1235 mtr. Ook in dit dorp is geen plek, ik wordt dan wat wanhopig, want naar het volgende dorp zit er weer een aardige stijging van 9% aan te komen en daar zit ik niet echt op te wachten. Boven op de berg 1350 mtr. staat een hotelletje, niet erg aantrekkelijk maar beter dan niets, de baas is aardig, kan je zien dat de buitenkant niet altijd alles zegt, de kamer ziet er goed uit, de baasd spreek alleen maar Spaans, maar we redden het met elkaar en ik kan nog mee eten hetgeen mij na zo'n tocht wel aanstaat. Ik krijg niet duidelijk wat op het menu staat en de baas houdt er maar mee op om het uit te leggen, ik laat het maar over mij heenkomen, soep met veel ondefinieerbare groente, 't smaakt best wel goed en zal wel gezond zijn, vlees met een gebakken ei er op en patatekes, bleekscheten en moddervet maar de smaak is goed dus ik eet gewoon door, ander land andere gewoonten zullen we maar zeggen, als nagerecht yoghurt met suiker en koffie na. Ik vind het geweldig, als ik nu nog lekker slaap ben ik helemaal tevreden.