Dag 25

Dag 25 donderdag 4 september 2008

Ik heb rdedelijk geslapen op de slaapzaal, voor nood is dit een alternatief, maar geef mij mijn tentje maar. Vroeg op de de eerste lopers zijn om 06.00 uur het bed uit en dat kun je merken, geluiden, lichten gaan aan en gerinkel van spullen. Dus ik ook maar het bed uit en rond zeven uur was ik gereed om te vertrekken, het weer is omgeslagen, harde wind net als gisteren en dreigende wolken. Op weg gegaan naar Burgos een stad die het bezichtigen waard is. Nog voor ik Burgos bereik is het aan het regenen. Alle zeiltjes weer te voorschijn gehaald en naar de Stad gereden, koffie gedronken het was nog niet erg droog. Dus naar de kerk, een prachtige oude en zeer grote kerk dus de moeite waard, wel entree betalen. Als ik mijn kerkelijk stempel ga halen sta ik ineens naast de Spanjaard waar ik gisteren een biertje mee gedronken heb, hij vindt het weer ook maar niets, maar gaat de kerk niet bezoeken er wordt te veel van Santiagogangers gejat zo weet hij mij te vertellen. Hij gaat wel een keer met zijn familie, dat zit er voor mij niet zo snel in dus ik besluit het risico te nemen en het is slecht wweer dus een onderkomen is welkom en ik hoop dat door het weer de dieven geen trek heb ben om naar buiten te gaan. Ik ben meer dan een uur in de kerk geweest, prachtig gebouw, mooi gerestaureerd en zelfs een Nederlandse handleiding en een speciale prijs voor pellegrino's. Als ik buiten kom regent het nog steeds en mijn fiets staat der nog. Niet echt lekker weer om door een stad te dwalen, heb ik er eindelijk tijd voor uitgetrokken om de stad te bezoeken, tref je dit weer aan. Na drie verschillende restaurants zonder internet en even zovele koppen koffie besluit ik te vertrekken. Het eerste uurtje rij ik door de regen, daarna wordt het droog en breek zelfs af en toe de zon door. Heuveltje op en af en het zoveelste bergje van 990 meter opgereden. Ik kom op een hoogvlakte en zie ik er één eenzame pelgrim loopt op een pad dat mijn weg kruist of ik zijn pad. De hele dag heb ik ze weinig gezien, onze wegen lopen uiteen, we groetten elkaar uitbundig en doordat onze wegen gelijk lopen en we op de vlakte zijn kan ik hem nog lange tijd zien gaan.
Na de vlakte volgde er een kilometers lange afdaling naar het dal en bijna onderaan snijd de weg door een ruïne van de San Anton, een bijzondere belevenis om zo door een kerk te fietsen, de muren staan nog overeind en zijn fotogeniek.


De kerk is altijd gebruikt om vermoeide en zieke reizigers op te vangen, ook nu nog is er een non aanwezig waarbij je even kan uitrusten, op verhaal kan komen en een stempel kan krijgten, op deze momenten vind ik het jammer dat ik de Spaanse taal onvoldoende beheers. Mijn tocht eindigt bij de camping en tevens auberge van Castrojeriz.

Dag 23

Dag 23 2 september 2008

De dag begon met het repareren van de fiets, gisteren merkte ik dat mijn tandrad achter speling had, de zwaarste versnellingen kon ik niet gebruiken en af en toe liep de fiets heel zwaar (vooral bij hellingen). Na het wiel losgehaald te hebben bleek dat de afsluitschroef was losgeraakt en de buitenste bladen pakten de naaf niet meer en wiebelden heen en weer. Een vies vet karweitje, gelukkig was er niets stuk gegaan en kon ik na een schoonmaakbeurt het geheel weer in elkaar passen en goed aandraaien, de fiets deed het weer, maar mijn handen zaten onder het vet (lekker vet zou je zeggen!!!) Dank zij bever geconcentreerde zeep kreeg ik mijn handen wonderwel in een ommedraai schoon.


Wat later dan gedacht vertrok ik en even inkopen heb gedaan in Estelle waar ik gecampeerd had (de Carlisten houden hier evenals in Pamplona feesten, Hugo Carlos (ex prinses Irene) is een van de leiders van de Carlisten en de berg Montejurra ligt op 2 km afstand hier komen de Carlisten jaarlijks bij elkaar).
Door het oponthoud kon ik wel een van de oudste kloosters en de kerk van Navarra bezoeken, het klooster verleende in 1050 al onderdak aan de pelgrims. Het klooster was niet te bezichtigen, volgens de beschrijving is men dit al jaren aan het verbouwen, de kerk en de klootstergangen wel en dit was imponerend.


Via de stad Logrono benn ik het land met heuveltje op en af doorkruisd, te veel mooie kerken en gebouwen om op te noemen, uiteindelijk eindigde mijn tocht na 80 km. in Nerája.
Het fietsen ging niet zo best vandaag, ik had gisteren wat te veel biertjes gedronken en bachus verleid en straft direct, zware benen en aan het begin van de dag niet vooruit te branden, gelukkig ging het tegen het eind van de dag beter.


Het is zo verlijdelijk met dit weer, warm en lekker buiten zitten om een biertje extra te nemen, want dorst krijg je van het fietsen en het weer. Ik zit nu ook lekker buiten aan de rivier op even terrasje waar het nog behoorlijk druk en gezellig is, de temperatuur is nog boven de 25 graden, dit om jullie in het koude kikkerland een beetje lekker te maken.; Ik bof maar want voor het zelfde geld regent of stormt het hier.

Dag 22

Dag 22, 1 september 2008

Ik ben drie weken onderweg en heb ruim 1800 km afgelegd.

Vanmorgen naar Pamplona gereden, lastig om de weg weer terug te vinden, ik zat ruim 3 km van den route af. En een stad is al lastig om te rijden, ik merk dat ik mijn richtingsgevoel kwijt ben en als ik niet goed oplet volkomen de verkeerde kant op zou gaan. Pamplona is best een grote stad met een stadsmuur, een kasteel en natuurlijk kerken. De grote kerk in de binnenstad kon ik na enig zoeken vinden, hij lag midden in een woonwijk, de straatjes daaromheen waren smal, de huizen hoog, het geheel met balkonnetjes had meer een sfeer van Italië dan van Spanje, ik miste alleen nog de waslijnen in de straatjes, ook de opengebroken straten en eenrichtingsverkeer waren volop aanwezig!

De kerk; voor de kerk op het plein stond een bekende bepakte fiets, de brabander was er dus ook, ik had hem gisteren in de pyreneëen ontmoet na het beklimmen van de hoogste berg, een aardige man, wat druk in zijn praten maar bijzonder gezellig.

In de kerk was de mis bezig erg mooi werd er gezongen door een achttal kapelanen, priesters en misschien wel een kardinaal, er was ook een misdienaar die even later met het wierrookvat mocht zwaaien. In de kerk zat een viertal gelovigen, waarvan er twee tijdens de dienst een schriftlezing zouden doen, voor de rest een vijftal santiagogangers. Af te toe kwam er tijdens de dienst nog een aantal fietsers en belangstellenden binnen die ook weer de kerk verlieten. De dienst was in het Spaans dus voor ons niet te volgen. De kerk was heel erg mooi, groot en hoog met prachtige plafondversieringen, de dienstdoende priesters zaten achter een hek met een houten achterwand waarin stoelen gemaakt waren, de gelovigen zaten in de kerk voor het hek, er moet per slot van rekening onderscheid zijn. Omdat een aantal fietsers de dienst niet konden volgen waaronder ik en de brabander zijn we de kerk uitgegaan, omdat we een stempel wilden voor ons paspoort zijn we naar het naastliggende museum gegaan, gesloten, een man verwees ons naar deen ander deel van Pamplona. De brabander en ik voelden daar niet veel voor en wij besloten koffie te gaan dinken, erg lekkere en erg gezellig, broodjes erbij in het cafe geweldig en wat voor broodjes supper.

Gezellig geklestst, hij was een week later vertrokken als ik (19 augustus) en had in Frankrijk tochten gemaakt van 140 tot 160 km per dag, achteraf zegt hij dat hij te snel door Frankrijk is geraced omdat hij opzag tegen de pyreneëen, hij heeft er achteraf spijt van zo door gesjeesd te zijn. Zijn terugtocht staat gepland op 19 september dus hij heeft nog even de tijd en gaat vandaag een dagje Pamplona doen.


Na de koffie besluiten we nog even naar het museum te lopen om te kijken of het open is en we een stempel kunnen krijgen, wij hebben geluk. Hij krijgt zijn eerste kerkelijke stempel in Frankrijk heeft hij bij campings en gemeentehuizen stempels gevraagd en is verbaasd over mijn stempels van allerlei kerken in Frankrijk en nu ook in Spanje, hij zal de weg nu wel weten!!
We lopen teug naar de kerk en merken dat onze fietsen ingesloten staan achter het hek om het kerkplein, een Belgische vertelde dat zij de kerk niet meer inmochten, de kerk was gesloten tot de avonddienst en dan moesten de wiellrijders maar terug komen voor hun fietsen. Wouw, daar stonden we dan, we besloten terug te gaan naar het museum misschien konden zij ons daar helpen en inderdaad daar stond al een lachende suppoost die wel verwachtte dat wij voor de fietsen kwamen, even wachten en hij zou ons helpen. Na een minuut of vijf hadden wij onze fietsen weer en hebben afscheid genomen.



Ik door Pamplona, straten afgesloten, één richtings verkeer en druk, ik was compleet de weg kwijt, maar het lukt mij zelfs om in Spanje de weg te vragen en over een leuk plein te fieten waar allerlei geschilderde violen opgesteld staan, leuk als je zo door de stad zwerft, uiteindelijk de weg uit Pamplona gevonden en in een voorstadje de weg weer kwijt geraakt, ik terug weer opnieuw ik kon het niet vinden, ik zag dat ik via een klein omweggetje toch weer op mijn Spanje route terecht zou kunnen komen, dus maar doorgefietst, bergje op, bergje af, het zweet droop zelfs van de klep van mijn pet, erg zonnig weer en windje mee wat wil je nog meer daar heb ik zelfs wel een paar zweetdruppels voor over.
Door mijn omweg kwam ik wel langs een prachtig kerkje midden in het land, in mijn beschrijving stond dat deb kerk op maandag dicht was en ik trof ook een gesloten kerk aan, bij de voorkant tenminste, aan de zij kant stond een deur open ik had geluk. Het kerkje in het rond gebouwd met daarom heen een wandelpad afgezet met stenen bogen. Fraai om te zien, het kerkje binnen was klein maar mooi door zijn eenvoud, er speelde zachte muziek en er waren prachtige bloemstukken opgesteld. Zittend in de kapel waan de je in een sfeer dat er een proccesie van zingende monnikken om de kerk loopt. Een kapel waar je uren in weg kan dromen en dat zo midden in het land. Naast de kerk zie ik een pelgim bij een huis naar de tuin gaan, rugzak op de rug en twee teddyberen aan de rugzak ( jammer dat ik geen foto genomen heb), het blijkt een binnenplaats te zijn waar pelgrims kunnen rusten, water kunnen verversen en tot mijn vreugde is er ook een stempel aanwezig en kan ik mijn kaart voorzien van een bijzondere stempel van deze kapel.
Ik kom sinds ik in Spanje ben meer water plaatsen tegen voor pelgims om water te kunnen tappen, lekker koel!!
Ik zie veel pelgrims van allerlei leeftijden lopen en fietsen door dit land, het wordt gezellig en dat in begin september onder een schitterende Spaanse zon. Onvoostelbaar dat zoveel jonge en oudere mensen deze tocht vooral vanaf de Spaanse grens ondernemen.
Ik rij weer door een land dat een groot museum is, kerken uit het begin van de tweede eeuw zijn geen uitzondering, elke kerk of kasteel heeft wel een bijzondere uitstraling en het land is goot, wijds en ademt een sfeer die bij dit “schilderij” hoort. Kom, zie en geniet!!!!!!!!!!!!!!

Dag 21

Dag 21 31 augustusb 2008

Hoera hoera, hoera, Marianne viert haar geboortedag en wij vieren mee!!!!!

Zwoegend op weg naar boven 28 km om van St.Jean Pied de Port naar 1200 mtr. te rijden Puerto del Ibaneta (jawel we zitten in Spanje!!!). Een berg met 7- 9 % hellingen en dat is zwoegen, halvewege zag ik het even niet meer zitten en dacht omkeren en naar huis gebak eten, ja maar dat gaat zo maar niet. Gelukkig zwoegden er ook nog twee Japanners naar boven ook met tentje etc. He Hollander you go very good, ze moesten eens weten, zij waren in St. Pierre gestart, toen ik vertelde in Holland te zijn gestart en dat ik er al 1700 km op had zitten steeg ik nog meer in hun waardering en dat deed mij goed het was even de kik die ik nodig had. We zijn elkaar naar boven verschillende keren tijdens stops tegen gekomen en dat rijdt wel lekker als je zo'n berg op gaat.

Als je boven staat en de route overziet ben je haast al weer vergteten dat het zwoegen was.

Gisterenavond hadden we een pittige omweersbui die uit het niets kwam opzetten, ik zat lekker te eten iin een restaurantje en de lucht betrok heel snel. Ik had mijn tent niet goed dicht en ook nog spullen buiten staan, snel afgegeten en betaald en toen de deerste druppels vielen had ik net alles bij de tent binnen inclusief mijzelf, was hard nodig an derswas ik drijf geweest.

Het onweer bel;eef de hele avond en een deel van de nacht rommelen en tegen de morgen was het weggetrokken, de lucht was niet helemaal wolkloos zoals de afgelopen dagen maar de onweersbui en de wolken gaven wel de nodige verkoeling, lekker want als het zo benauwd warm geweest was als gisteren had het helemaal niet meegevallen.

De afdaling was lang er zaten op de weg naar Pamplona nog wel drie collen in van 950, 930 en 850 mtr, maar als je eenmaal lekker de gang er in hebt lukt het wonderwel zonder teveel afzien, of zou ik ervaring krijgen.

Ik ben vanmiddag om 16.00 uur aangeland op een camping vlakbij Pamplona (baskische stad, was vroeger de hoofdstad van het koningkrijk Navarra, vandaar de strijd van de basken). Spanje is anders dan Frankrijk, in Frankrijk wordt er veel gebouwd en onderhouden met de Franse slag, vaak vinden we dit niet onaantrekkelijk, in Spanje valt meteen de netheid en de degelijkheid op waarmee de huizen gebouwd zijn en worden onderhouden, straten en wegen zien er ook beter uit, leuk als je zo door verschillende landen rijdt.

Vandaag is het ook de dag dat mijn broer Kees overleed ondanks mijn programma zijn mijn gedachten wel bij hem en zijn familie.

Dag 20

Dag 20 30 augustus 2008

Ik reed in schitterend weer, heuveltje op en heuveltje af. Puf, puf, hijg, hijg, het was zwaar vandaag, de combinatie van het warme weer en heuveltje op en af. Na het zoveelste heuveltje had ik het gehad, mijn hart ging als een rikketik te keer, de benen wilde niet meer en toen ik een stukje grasland zag heb ik een poosje naar de lucht liggten te kijken. Heerlijk en een halfuurtje zo te liggen. Daarna ben je weer het ventje en kan je de heuveltjes weer aan. Om 16.00 juur na een tocht van 80 km kom ik aan in Saint Jean Pied de Port, het is de oude verzamelplaats voor pelgimgangers voor zij de heuvels in en overgaan naar Spanje, momenteel is het een erg touristen oord dat door veel pelgims niet erg aantrekkelijk wordt gevonden.


Morgen zal ik ook de bergen van de pyrineëen proberen te nemen zo'n tocht van 33 km naar 1200 mtr. hoogte, 8 a 9 % klimmen.
Vannacht ben ik aan het spoken geweest, om half twee schoot ik wakker ik dacht dat het al morgen was en ik had lekker geslapen, maar het was de kramp in mijn benen die mij wakker gemaakt had, zo'n kramp dat ik de tent uitgevlucht ben en in het natte gras ben gaan lopen, na een half uurtje was de kramp weg en ben ik opnieuw gaan slapen, om vieruur weer wakker geschoten, weer dacht ik dat het morgen was, maar helaas ik moest nog even wachten, dus nog lekker even blijven liggen tot zeven uur.

Gisterenavonmd zat ik voor mijn tent en zag over het water een verkeerspleintje, een oudere man stond op de stoep, zette een been op de straat en trok het been weer terug, hij drentelde wat met een been trekkend over de stoep, keek alle richtingen uit en zette weer een been op de straat, ook deze werd met moeite teruggetrokken, het mannetje bleef maar naar links en rechts kijken, zette toen een been en daarna zijn tweede been op straat, hop weer trekkebenend de srtoe op en daar stond hij weer naar links en rechts te kijken, het geheel verveelde mij wat en mijn aandacht werd afgeleid, tot ik opeens piepende remmen hoor, ik zie het mannetje naar de overkant schieten en auto's remmend tot stilstand komen, het mannetje kijkt verdwaasd om zich heen, steekt de straat weer over en stapt in een aankomend busje en rijdt wegt, even later is de straat weer leeg.
Ik lig nu in mijn tent naar het onweer te luisteren, ik heb heel snel afgegeten want mijn tent stond nog open en spullen buiten, dat was niet erg prettig met zo'n dreigende lucht, het6 regent mu flink dus net op- tijd terug. Ik hoop dat het morgen na het onweer iets frisser wordt...., zou wel lekker zijnj de berg op!

Dag 19

Dag 19 29 augustus 2008

Vanochtend lekkere tijd opgestaan,rond zeven uur. De ochtengymnastiek verricht en om achtuur zat ik op de fiets. Er kwam veel mist of laaghangende bewolking opzetten die de zon deed verbleken, het werd zelfs koud, tot tienuur de jas aan gehad en toen werd het te warm de zon brak door en het werd een stralende dag. Ik heb de eerste vijf en zeventig km naar Dax voor één uur afgelegd, lekker geluncht in Dax, wat rond gekeken en verder getrokken naar Peyrehorade. Morgen wil ik naar St. Jean Piede de Port fietsen en dat is vanaf Dax ruim 92 km met de nodige klimmen, nu zijn er nog maar 70 km over, een leuk aantal voor een tochtje naar de Spaanse grens!!!!!!!!!! Vandaag weer veel bossen gezien, rustige weggetjes gereden het ging heerlijk met de geur van dennenhout om je heen.

Op 20 mei 1949 ben ik geboren. Mijn oudere broer Kees was er al 17 maanden, een wolk van een baby, hij ad en dronk dat het een lust voor het oog was en werd een stevige rondborstige knaap. Hij kon al vroeg lopen, was snel zindelijk en voor zijn vierde kon hij al lezen, kortom de oogappel van mijn ouders zij waren trots op hun oudste. Veertien maanden na mij kwam Bart, een vrolijk oogend knaapje, die al snel onze moeder om de vingers wond. Hij zat vaak vol grappen tot groot vermaak van de familie, zo was hij bij oom Chris en tante Riet aan het logeren en heeft het scheerapparaat van oom Chris in een pan verstopt, oom Chris heeft er een week naar lopen zoeken en in plaats van boos te worden lag hij in een deuk van de lach zo'n goede grap vond hij het. Of toen Bart met een zomerkamp meewas en doodleuk vertelde dat hij die dag jarig was, de leiding in rep en roer, kadootjes gekocht, de zaal versierd, feestje gebouwd en de grap was kompleet, niemand die erover dacht even naar zijn geboortedatum te kijken.
Een jaar later kwam Frits, hij kon niet stuk bij mijn ouders met zijn blonde krullenkopje, ach wat zag hij er schattig uit, tot hij in de puberteit kwam en de krullen wat verbleekten, werd hij trots gepresenteerd als de nieuwe matroos van de familie Klop en wel deze keer op een binndenvaartschip, mijn vader met de borst vooruit heeft hem zelfs naar Delftzijl gebracht, mijn moedfer er wat bedremmeld achteraan, is het niet wat ver Harry, krijgt hij daar wel categesatie?
Tussen deze geweldenaars zat ik dus in, en u begrijpt ongetwijfeld dat ik al mijn kwaliteiten (en zoveel had ik er niet) heb aangewend om er ook een beetje bij te horen.
Mijn moeder hield geweldig veel van zelfgekookte pap, liefst met klontjes of velltjes (broodpap, rijstepap, havermoutpap, karnemelkse grutte pap, custardvla, etc aardappelpap heeft zij volgens mij nooit geprobeert), je kon het niet zo gek opnoemen of zij wist er wel pap van te koken, zeker tot grote tevredenheid van Kees, want die luste er wat van. Dus als ik wilde opvallen kon ik niet anders dan dapper de pap eten en bijna bij de laatste hap struikelen over het klontje of velletje dat in de pap zat en helaas de hele boel kwam weer uit mijn arme maagje. Nou aandacht genoeg kan ik u zeggen. Oom Chris zou mijn moeder eens even verbeteren en speelde vliegtuigje met de lepel met pap en liet hem dalen in mijn mondje, wist hij veel, hij had er ook nog niet zoveel verstand van, de pap was uiteraard niet te pruimen, maar daar ging het niet om, de aandacht weet u wel en inderdaat het laatste vliegtuigje lande in de berg pap die naar buiten kwam, het vervolg kon u zeker wel raden. Dit was natuiurlijk niet zo'n slimme aktie van mij, maar wat weet een kind van anderhalf nu wat slim is, die reageert vanuit zijn gevoel. Het effect was natuurlijk navernant, negatief wordt met negatief beantwoord en positief met positief. Zo vertelde mijn nicht als zij bij mijn moeder logeerde en dat was nogal vaak, dat als de broertjes buitenspeelden zij iedereen behalve mij binnen moest roepen, want dan was het nog even rustig in huis, ik bedoel maar.

Dag 18

Dag 18 28 augustus 2008

Het was vanochtend nog schemerig om half zeven toen ik opstond, maar de lucht zag er goed uit en het zou weer mooi weer worden. Om achtuur reed ik weg bij camping in Cadillac, het ging voortvarend door bossen en over vlakke wegen met de wind in de rug. Heerlijk de lucht van de bossen, het doet m ij aan de veluwe denken maar het is frisser hier niet zo bedompt, of de invloed van de zee merkbaar is. Zo kan je gemakkelijk een stuk wegfietsen, om 12.00 uur had ik er al 50 km opzitten, dat was een tijd geleden dat ik dit gepresteerd had. Dus ik besloot te lunchen in het eerstvogende dorp, een aardig restaurant met een Nederlandse eigenaar, erg vriendelijk en gezellig. Een lekkere plate du jour gegeten ik kon er weer even tegen. Om drieuur gestopt op de camping in Labourheyre, ik zit nu zoń 70 km van Dax mijn bestemming morgen waarna ik zaterdag en zondag door de pyreneëen hoop te trekken, Spanje in, voor het laatste traject van zo'n 1000 km.
Het echtpaar rokje en vouw in de broek is ook weer gearriveerd, zij hebben weer het zelfde patroon als gisterenavond, even een klein praatje kon er nog net af.

Vandaag nog al wat paarden tegengekomen doet mij denken aan de groepen wilde paarden die je in de Cevennen tegen kunt komen. De hengst meestal staand op een heuvel de omgeving te obsderveren, de merrie controleert de groep. De veulens, jonge merries en hengsten hebben elk hun eigen plek in de groep. Als er weer verder getrokken wordt stuurt de merrie met haar kop tegen de kont van de hengst om de richting aan te geven waar de groep heen moet en houdt tegelijker tijd de groep in het oog. De hengst verdedigt de groep tegen andere hengsten die willen binnendringen, tegen andere groepen of hengsten uit de groep die de leiding willen overnemen. Kunt u zich voorstellen wat er gebeurd als de merrie de leiding over gaat nemen of de hengst zich gaat bemoeien met de interne organisatie van de groep....... Onrust, wanorde, onveiligheid, chaos. Dit kun je ook vaak terug zien bij organisaties als de taken niet goed verdeelt zijn in extern en intern of in gezinnen waar het zelfde voor geldt.
Bij de Kloppen was het in ieder geval duidelijk wie de hengst en wie de merrie was!!!!
Ook nadat ik was vertrokken uit de kudde, kwamen pa en ma vaak op cruciale momenten even helpen met behangen, vaak de naaimachiene in de kofferbak omdat maj wel wist dat er bij een nieuw huis gordijnen moesten worden genaaid, of om even op de kleinkinderen te passen. Haar rol in haar leven is de zorg geweest, voor broers en zussen als haar moeder het niet trekt, zorg voor haar eigen kinderen en soms ook nog van anderen en als de kleinkinderen komen is weinig haar teveel. Ze kon het zorgen niet laten en waar te voorstond zei mijn vader altijd dat is niet goed.
Als ik zo op de fiets zit en aan haar terug denk, vind ik het nog steeds jammer dat zij zo vroeg weg is gegaan, er branden wat tranen achter mijn ogen, nog steed mis ik haar, ik hield van haar zoals zij was en op het laatst pakte zij mijn hand zag dat ik het moeilijk had met haar vertrek en zei “we hebben het toch goed gehad met elkaar”

Mijn jongste “Heytse” broertje zou zeggen,”niet te veel omkijken Dirk en niet te veel vooruit, krijg je alleen maar problemen mee. Geniet maar een beetje van de dag vanvandaag daar heb je je hande aan vol, en gelijk heb je Gert maar er zijn verschillen. Jij mag van geluk spreken dat je met de appelmoes cultuur bent grootgebracht, happen en het glijdt zo door je keeltje en het is nog lekker ook, hoef je niet bij na te denken. Ik ben met de papculktuur grootgebracht dat is heel andere koek daar moet je over nadenken.

Dag 17

Dag 17 27 augustus 2008

Het was koud geweest vannacht, maar toen ik opstond waren de eerste zonnestralen te zien en doit beloofde een bijzondere zonnige dag te worden. De wind was gedraaid dus het zat vandaag allemaat mee. Om half negen vertrokken bij Sander en Alletta, even een fototje maken en zwaaien en de bocht door, ik was weer opweg. Ik heb het bijzonder gevonden om tijdens zo'n reis even twee dagen bij te kunnen komen bij hen en de gezellige mensen op de camping. Ik kreeg deze keer op de tweede dag bij mijn eten een glaasje rose aangeboden van de buren, erg hartelijk en 's avonds hebben we n og even lekker aan de bar gezeten . Dus op weg voor het volgende deel van het traject. OP naar de pyreneëen. vandaag heb ik ruim 100 km gereden, Bordeaux gerond en uiteindelijk weer op de route gekomen bij 'St. Emilion (rechts van Liborne) en de route verder gevolgd naar cadillac waar ik een camping heb gevonden.

Halverwege de middag kwam een echtpaar mij achterop, vrouw zo'n 200 meter voor de man voorop rijdend passeert mij en zegt in het Frans goedendag en dat het mooi weer is. IK brab bel wat terug en voorbij is zij achterop haar fiets prijkt een nederlands jacobs vlaggetje, zo'n zelfde als ik ook achterop heb, dus Hollanders. Met de man die evenlater passerd maak ik nog even een praatje en zijn vrouw trapt lustig door de afstand wordt groter, gelukkig wacht zij even verderop en voort gaan ze weer in de zelfgde formatie, hij kan haar nauwelijks bijbenen, zo komt op mij over. Zij rijden het stuk Tours – Dax, vorigjaar hebben zij het eerste deel gedaan en mogelijk volgend jaar het laatste deel. Zij hebben in vergelijkingh met mij opvallend wdekinig bagage bij zich voor tengtkampdeerders. Hun kinderen hebben hen in Tours met de auto afgezet en zijn nu aan het surfen bij Bordeaux, zij worden door hen in Dax ook weer opgehaald, hij vindt dat zij een goede deal met hun kinderen gemaakt hebben
Op de camping zie ik hen weer, zij zijn al driftig in de weer met de tent, dan even zwemmen in het naast liggende zwembad, daarna gaat de man gaat even liggen terwijl de vrouw haar toilet maakt en even later zie ik hen, zij keurig gekleed in blousje met rokje en hij in een polotje met driekwart broek netjes in de vouw, de poort uitwandelen opweg naar het restaurant, ik neem dit met genoegen waar achter mijn zelfgemaakte macaroni schotel. Ja zo kun je dus ook op bedevaart gaan, wat doe ik af en toe toch moeilijk .

Dag 15 en 16

Maandag 25 en dinsdag 26 augustus 2008

Na een dagje met een heftige tocht van zo'n 120 km (was een beetje veel),nu wat rustiger aan. Het eerste deel van de tocht ging naar Santes en als je de route een beetje volgt kun je het vervolg raden. Ik heb inderdaad de N 137 genomen omdat ik geen route beschrijving had, naar Sander, Alleta,Sanne en Tom, rond vier uur had ik de 80 km er op zitten en op 10 km na zit ik op de 1400 km. Ik hoop wel dat ik nu een beetje op de helft zit zou wel leuk wezen.
Uiteraard een hartelijk ontvangst met een glaasje bier, het doet mij wel even goed om familie te zien, al die Jacob-gangers zijn soms ook vermoeiend. Sander vertelde dat er drie op de camping waren, twee fietsers en een loper naar Lourdes. Overnachting is gratis de vader van Alleta ( Jacobsfan, hij heeft de route gelopen, staat garant). Lekker gegeten, geslapen en vandaag een rustdag, heerlijk, nu ja er moest wel even gewassen worden, na 14 dagen mag dat ook wel een keer, boodschasppen gedaan, e-mail bijgewerkt en uiteraarde de website.

Er bleef toen gelukkig nog genoeg tijd over om even een duik in het zwembad te nemen en te zonnebaden. Het weer is hier trouwens voortreffelijk vandaag, ook gisteren had ik het al warmpjes maar vandaag met het zonnetje er volop bij, is het gewoon geweldig. Ik ben benieuwd hoe het is om met deze temperaturen te fietsen, morgen ga ik Bordeaux ronden en Les Landes in, op weg naar Dax. Dax is nog wel zo'n 300 km weg dus de rest van de week ben ik daar wel zoet mee.
Luitjes bedankt voor het meeleven op de fam. pagina en op de site, het is altijd leuk om weer even wat reakties te lezen

Hoi

Dirk

Dag 14

Ik heb vannacht heerlijk in een bed in het hutje geslapen met dank aan de Jacobs-welgezinde campingbaas. Ik kon zowaar uitslapen omdat ik geen tent hoefde in te pakken alleen maar mijn fiets op te tuigen, wat een genot voor een keer. Lekker ontbeten aan de tuinbank en op weg. Ik zit zo'n 10 km voor Pontiers en mijn doel is richting Santes te rijden. Portiers is op deze vroege zondag ochtend nog niet ontwaakt, als ik de stad binnen rijd, de bezienswaardigheden zijn nog niet open dus besluit ik door te rijden, ik kom wel langs een aantal zeer oude kerken en een oud stadsgedeelte wat er fraai uitziet, evenals zo veel plekken die ik in de afgelopen twee weken doorkruisd heb. Een stad doorrijden doe je niet even, je moet goed op de kaart letten anders mis je zo'n een afslag en ben je weer een uur aan het zoeken om de weg op te pakken. Als ik eindelijk door Pontiers heen ben is het nog steeds klimmen en dalen, het lijkt wel alsof elke stad in een dal is gebouwd.

De klimmen zijn vaak pittig tijdens deze tocht naast de wat geleidelijk aan oplopende hellingen. Het land wordt wel wat opener en het oogt frisser, meer kleuren (zonnebloemen) en het lijkt wel alsof ik uit een schilderij ben gestapt waarin ik bij het begin van Belgie terecht gekomen ben. Het was een aaneenschakeling van oude gebouwen, stadjes maaar ook de om geving met vaak riviertjes waren schilderachtig, te veel om te onthouden, te veel ook wat het oog kan bevatten. Zo peddel ik vandaag door heuveltje op en af en na 90 km vind ik het wel genoeg en wil naar de campig in de buurt, dit blijkt een naturisten camping te zijn, niet verkeerd maar het spreekt mijn toch minder aan, ik besluit door te rijden naar de volgende camping 20 km verder. Het worden 20 zware km, heftige heuvels naar boven, als ik er eindelijk ben is het al half acht en moet ik snel etenkoken, de boel opruimen, de tent opzetten voor het donker wordt en daarna Marianne nog even aan de lijn gezellig voor het slapen gaan. Het is erg rustig op de grote camping van St. Jean d'Angely waar ik terecht gekomen ben, het lijkt wel of de valkantieperiode voorbij is

Dag 13

Dag 13, zaterdag 23 augustus 2008

Het zag er vanmorgen veelbelovend uit, de lucht was al aardig door de zon gekleurd en op zo'n dag het je er meteen zin in. Dus fluitend mijn ochtendgymnastiek gedaan of te wel tentje inpakken, aankleden fietsoptuigen en fluitend de poort door te rijden. Nog even zwaaien naar de Hollanders die net uit bed zijn en mij een goede reis toewensen, dat doe ik hun ook ik zal hen waarschijnlijk gezien hun tempo niet meer zien. Wel leuke mensen en ik had best met hen op willen trekken, misschien kom ik nog iemand of een stel tegen. Vandaag voort de tocht door de Loirevallei en grotendeels fiets ik langs of in de buurt van een rivier, we koersen op Pontiers aan, zo'n 110 km fietsen. Ik besluit bij 95 km te stoppen er ligt een camping aan de weg. De camping blijkt voor mij 20 euro per nacht te kosten, dit vind ik te gortig en besluit dan maar nog even verder te rijden.

Na zoń vijf kilometer vindt ik een munucipal camping waar ik nog niet de helft van de prijs betaal. Ik ontmoiet een zeer enthousiaste campingbeheerder die als hij mij ontwaart zijn werk onderbreekt, de wachtende klanten nog even langer laat wachten en mij meetroont, ik ben een jacobs pelgim en daar hebben ze hier op de camping een speciaal verblijf voor, geen cel maar een huisje met twee bedden, kookplaat, campingtafel voor de deur onder deen afdakje wat wil je nog meer, ik ben verbluft en zo laat hij mij achter bij mijn verb lijf en gaat de overkige gasten verder helpen. Als ik later ga afrekenen heeft hij voor mij nog route kaarten en een stadsplagttegrond van Portiers klaarliggen, geweldig zo'n warme ontvangst.

Dag 12

Dag 12 vrijdag, 22 augustus 2008


De dag begon met regen en niet zo'n klein beetje ook. Ik werd gedwongen om uit te slapen op de eenzaamste camping die ik tot nu toe tegen gekomen ben. Ik was 's morgens alleen, geen hond of kip te bekennen. Om negen uur werd het wat droger en heb ik snel de boel ingepakt enerzijds omdat er nog steeds een dreigende lucht aanwezig was, anderzijds als je alleen op een camping bent is het wel heel stil. Het was maar goed dat ik een beetje had opgeschoten want voor ik goed en wel opweg was begon het weer te regenen, maar ja als alles in gepakt is en je hebt je regenjas aan kan je wel een druppeltje hebben. Door het sombere weer wordt de omgeving ook minder mooi, ik reed haast de hele morgen langs een rivier hetgeen bij mooi weer een schitterend stukje Frankrijk zou zijn geweest, nu zag het er mistroostig uit. Tegen de middag werd het droog en brak het zonnentje door, lekker in een maaisveld zitten eten, ik was nog niet op de fiets gestapt of jawel hoor de eerste bui viel al weer.

De stad Tours doorkruisd, de kerk en een deel van de binnenstad gezien, het was niet om over naar huis te schrijven. Ik ben wel de eerste 1000 km vandaag gepasseerd wat toch best weer even een mijlpaal was. In Tours kwam ik nog een paar Engelsen op de fiets tegen, zij gingen naar het jeugdhotel of ik meeging. Ik heb eens even naar de lucht gekeken het klaarde een beetje op dus ik besloot om door te rijden naar Veinge, goede keus het werd droog en mijn kletsnatte tent kon weer even luchten. Hele leuke camping en een echtpaar met een dochtertje van vier ook op weg naar Santiago. Zij kunnen niet zo snel rijden omdat hun dochtertje ook af en toe even uit de aanhangwagen wil om te spelen, dus extra lange pauze's en vroeg stoppen. Nadat ik mezelf op een drie gangen diner had getrakteerd met koffie en wijn voor 13,20 euro ('s maakte voortreffelijk) heb ook nog bij de hollanders koffie gedronken en gezellig over onze tocht gepraat, hij zag wel tegen de pyreneëen op, twijfelde of hij daar wel door zou zetten en zij vond dat hun dochtertje wel veel in het karretje zat en door hun trektocht weinig vrindinnetjes tegenkwam.